Índice Anterior Índice | Cuento a la Vicuña |
Ukat
tarukat inch”i...
Waris
mirin
maxt’riw
si,
suma
maxt’akïriw allqa kalsunani.
« Jumá Manis jaqimájtati».
«Nä jaqishta,
nä kunarä jan jaqikiristti.
Suma ak”am,
paru surmiruni maxt’askt nä,
ak”am iñjatitay».
Ukat
uk jan amtktti...
Lumat
lum jap’aqui,
lumat
lum, qalat qal sariri
sasaw kirkt’atäw
si,
« Wal wari jap’naqiriki»,
sasaw kirkt’atäw
si.
Uk
jan sum yatti.
Wari
tantasan sarxi,
mä ask ”am wariki sarj(i)
si,
uk”am
kuñt isapir¨ta.
Urak
ná yatta
qalata
qalat jap’naqiri
|
Hasta
la vicuña suele ser un joven merino,
dice
suele ser un joven elegante con pantalón pío.
«¿Tú no pareces gente? ».
«¡Soy gente!
¿Yo por qué no voy a ser también gente?.
Bien así,
con sombrero pardo, soy un joven, yo,
¡Mírame pues así! ».
Pues,
eso no recuerdo...
Salta
de loma en loma,
de
loma en loma, de piedra en piedra suele ir,
diciendo, había cantado,
dice,
«La vicuña suele correr bien»,
diciendo había cantado,
dice
Eso no sé bien.
La vicuña levantándose se fue ya,
Así una vicuña nomás se fue ya,
dice,
así sé escuchar el cuento,
Eso nomás sé yo,
suele saltar de piedra en piedra.
|